Het Welsh leisteenlandschap als werelderfgoed
22 februari 2022
Enkel aan zeer bijzondere plaatsen in de wereld, die een cultureel en natuurlijk erfgoed bezitten met een uitzonderlijke waarde voor de mensheid, wordt deze erkenning gegeven. Zo heb je bijvoorbeeld Everglades National Park en Grand Canyon National Park in de Verenigde Staten, de oude stad Angkor in Cambodja of Stonehenge in het Verenigd Koninkrijk.
Op 28 juli van dit jaar was het dan eindelijk zo ver en werd door UNESCO de status van werelderfgoed aan het leisteenlandschap van Noordwest-Wales toegekend. Wie handelt in en werkt met dakleien, zal het niet verbazen dat deze beslissing werd genomen. Eeuwenlang was Wales de belangrijkste producent van dakleien ter wereld. Wereldwijd werd de Welshe leisteen geïmporteerd.
Nog belangrijker was dat vele Welshe mijnwerkers naar de Verenigde Staten en Australië emigreerden en de kunst van het delven en installeren van leisteen met zich meebrachten.
De mechanisatie werd, tijdens de industriële revolutie, allereerst door Welshe steengroeves geïncorporeerd, waarmee de moderne dakleienindustrie van start ging. Veel van de vooruitgangen die in die tijd zijn ontwikkeld, zijn nog steeds in gebruik.
Het erfgoed van de Welshe leisteen heeft het verstrijken van de tijd redelijk goed doorstaan. Dit dankzij de inspanningen van een groot deel van de Welshe samenleving, die er nog steeds trots op is dat ze leisteen-mijnwerkers zijn, zelfs nu de productie van Welshe leisteen vandaag de dag zeer beperkt is, vergeleken met de gouden tijden tussen de 16e en 19e eeuw.
De voortdurende mijnbouwactiviteit heeft een zeer kenmerkend landschap gevormd dat nu wordt erkend. Bovendien hebben lokale partijen gebruik gemaakt van het toeristische potentieel van dit landschap waardoor de industriële, etnografische en archeologische erfenis van Wales op waarde is geschat. Het grootste deel van deze erfenis wordt bewaard in het Nationaal Leisteenmuseum, in Llanberis, aan de voet van de indrukwekkende steengroeve van Dinorwig.